Het overstappen van de ene naar de andere zorgverzekering blijkt steeds lastiger. Dat beweert althans de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie (NPCF) op basis van onderzoek van het instituut Beleid en Management Gezondheidszorg (iBMG) van de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Vooral bij het afsluiten van een aanvullende verzekering maken verzekeraars het de klant steeds lastiger.
Voor dit aanvullende pakket hanteren verzekeraars volgens de NPCF vaker dan voorheen beperkende voorwaarden zoals uitsluiting van vergoedingen of het betalen van een hogere premie. Veel zorgverzekeraars maken het daarnaast onaantrekkelijk om uitsluitend een aanvullende verzekering af te sluiten. Door het aanvullende pakket te koppelen aan de basisverzekering, ontstaat er een vorm van gedwongen winkelnering. Wil de klant zich hier aan onttrekken en toch een afzonderlijke aanvullende verzekering afsluiten, dan is hij niet zelden 25 tot 100 procent duurder uit. Dat is slechts nieuws voor met name chronisch zieken en gehandicapten, stelt de NPCF. Want wat is hun vrijheid om over te stappen in de praktijk waard, wanneer ze geen aanvullende verzekering kunnen afsluiten?
Algemeen directeur Pieter Hasekamp van Zorgverzekeraars Nederland (ZN) vindt de sombere voorstelling van zaken van de NPCF onzin. De toegankelijkheid van zorgverzekeringen in het nieuwe zorgstelsel is juist verbeterd, vooral voor kwetsbare groepen zoals chronisch zieken en ouderen. Om zijn gelijk te staven haalt Hasekamp onderzoek van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) aan. Dat verzekeraars de voorwaarden voor aanvullende verzekeringen tegen het licht houden, wil Hasekamp best toegeven, maar dat is in ons aller belang. “Deze maatregelen zijn noodzakelijk om die aanvullende verzekering betaalbaar en daarmee toegankelijk te houden voor alle verzekerden”, aldus Hasekamp.
Hasekamps vergoelijkende toon kan niet verhullen dat de verzekeraars met de aanscherping van de voorwaarden voor de aanvullende verzekering de deur naar risicoselectie open zetten. Het NPCF-onderzoek maakt in ieder geval duidelijk dat verzekeraars er niet voor terugschrikken om klanten met slechte risico’s te ontmoedigen. Misschien is dit nu nog niet zo’n nijpend probleem, maar wat als straks het basispakket verder verkleind wordt en er steeds meer behandelingen in het aanvullende pakket komen? Dan mag er nog steeds een acceptatieplicht gelden voor het basispakket, maar wat is die waard wanneer een groeiend deel van het behandelaanbod buiten het bereik van kwetsbare verzekerden raakt?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten