Quod erat demonstrandum. Voorspelde ik in mijn vorige posting over royale afkoopregelingen al dat de bestuurders van de noodlijdende zorgaanbieder Zorgbalans vermoedelijk binnen afzienbare termijn een gouden handdruk krijgen, amper enkele dagen later is die voorspelling bewaarheid geworden.
De thuiszorgorganisatie uit Haarlem leed vorig jaar 9 miljoen euro verlies, maar zag tezelfdertijd kans om 1,4 miljoen euro uit te geven aan afkoopsommen en extra salarissen van drie vertrekkende bestuurders. Hoewel ze al in 2006 vertrokken kregen ze over (bijna) geheel 2007 salaris uitbetaald. Daarnaast hoestte Zorgbalans in 2007 bijna 1 miljoen aan ontslagvergoedingen op.
Zoals Zorgvisie-redacteur Bart Kiers terecht opmerkt in zijn blog zijn deze praktijken de doodsteek voor het imago van de sector. Het is natuurlijk volstrekt ongeloofwaardig om over geldgebrek en lage tarieven te klagen, zoals recentelijk Sensire en Thuiszorg Groningen middels een patiëntenstop deden, terwijl falende bestuurders via de achterdeur met tassen vol geld naar buiten stappen. Let wel: tassen vol gemeenschapsgeld bestemd voor zorgdoeleinden.
Ten langen leste ondergraaft de graaierigheid van bestuurders niet alleen het imago van de thuiszorg, maar het hele solidariteitsbeginsel. Waarom zouden we nog langer 12 procent AWBZ-premie betalen als daar geen zorg voor wordt geleverd, maar douceurtjes voor falende bestuurders van worden uitgedeeld?
Ook in de Verenigde Staten ontstaat met enige regelmaat ophef over de beloning van zorgbestuurders. Wat te denken van Bill McGuire van zorgverzekeraar United Health, die ondanks een royaal jaarsalaris van 120 miljoen dollar bij zijn gedwongen vertrek 1,5 miljard (sic) aan aandelen meenam.
Amerikaanse toestanden? Wacht maar tot straks het verbod op winst is opgedoekt en externe financiers steeds dieper de zorg zijn binnengedrongen. Dan ligt niemand in Nederland meer wakker ligt van een afkoopsom van een paar ton.
De thuiszorgorganisatie uit Haarlem leed vorig jaar 9 miljoen euro verlies, maar zag tezelfdertijd kans om 1,4 miljoen euro uit te geven aan afkoopsommen en extra salarissen van drie vertrekkende bestuurders. Hoewel ze al in 2006 vertrokken kregen ze over (bijna) geheel 2007 salaris uitbetaald. Daarnaast hoestte Zorgbalans in 2007 bijna 1 miljoen aan ontslagvergoedingen op.
Zoals Zorgvisie-redacteur Bart Kiers terecht opmerkt in zijn blog zijn deze praktijken de doodsteek voor het imago van de sector. Het is natuurlijk volstrekt ongeloofwaardig om over geldgebrek en lage tarieven te klagen, zoals recentelijk Sensire en Thuiszorg Groningen middels een patiëntenstop deden, terwijl falende bestuurders via de achterdeur met tassen vol geld naar buiten stappen. Let wel: tassen vol gemeenschapsgeld bestemd voor zorgdoeleinden.
Ten langen leste ondergraaft de graaierigheid van bestuurders niet alleen het imago van de thuiszorg, maar het hele solidariteitsbeginsel. Waarom zouden we nog langer 12 procent AWBZ-premie betalen als daar geen zorg voor wordt geleverd, maar douceurtjes voor falende bestuurders van worden uitgedeeld?
Ook in de Verenigde Staten ontstaat met enige regelmaat ophef over de beloning van zorgbestuurders. Wat te denken van Bill McGuire van zorgverzekeraar United Health, die ondanks een royaal jaarsalaris van 120 miljoen dollar bij zijn gedwongen vertrek 1,5 miljard (sic) aan aandelen meenam.
Amerikaanse toestanden? Wacht maar tot straks het verbod op winst is opgedoekt en externe financiers steeds dieper de zorg zijn binnengedrongen. Dan ligt niemand in Nederland meer wakker ligt van een afkoopsom van een paar ton.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten